Karanlık köşelerde seyrederim Işıkların gölgesi kesmez Zifiridir aydınlığım Kömürden elmasa bekledikçe Kim bilir belki gökkuşağı renklerine
Kırklareli’nin bir köyü.. Boş boş baktı etrafa. Sonra alaca karanlığa. Her zamanki yıldızlar, her zamanki çapkın bakışlar.
Miskin miskin uyuyordu ya… Bir yandan da birşeylerin farklı olduğunu hissediyordu. Huh huh haa… Dünyası tersine döndü birden. Ayrılık vakti geldi dedi bir ses, içinden mi dışından mı anlamadı. Beraberdi demek ki. Özgürsün dedi bir başkası. Tutsak mıydı o zaman?..